کشف ردپای یک سیاه‌چاله منحصربه‌فرد در داده‌های «تلسکوپ فضایی هابل»
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۷۷۹۶۸
پژوهشگران هنگام بررسی داده‌های «تلسکوپ فضایی هابل»، دنباله‌ای از ستارگان را دیدند که در پی یک سیاه‌چاله حرکت می‌کنند.
به گزارش ایمنا، سیاه‌چاله‌ها ممکن است به عنوان هیولاهای ترسناکی شهرت داشته باشند که هر چیزی را که با آنها در تماس قرار می‌گیرد، می‌بلعند اما آنها می‌توانند نیرویی برای خلقت نیز باشند و به شکل‌گیری ستاره‌های جدید کمک کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگرچه بیشتر سیاه‌چاله‌های بسیار بزرگ موسوم به سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند اما گاهی اوقات این پدیده‌های شگفت‌آور را می‌توان به تنهایی در اعماق فضا پیدا کرد. این نمونه در مورد سیاه‌چاله تازه کشف شده با جرم ۲۰ میلیون خورشید صدق می‌کند که با سرعت فوق‌العاده‌ای در آسمان می‌چرخد. تولد این سیاه‌چاله احتمالاً با ادغام دو کهکشان آغاز شد که هر کدام دارای سیاه‌چاله‌های بزرگ خود بودند و یک سیستم دوتایی را تشکیل دادند. سپس، کهکشان سوم نزدیک شد و در هرج‌ومرج ناشی از ادغام سه سیاه‌چاله، یکی از آنها بیرون انداخته و به فضا فرستاده شد. این روند آن قدر سریع بود که اگر در منظومه شمسی ما رخ می‌داد، در ۱۴ دقیقه از زمین به ماه می‌رسید.
سیاه‌چاله از آن زمان در حال سفر کردن در فضا است و اکنون گروهی از ستارگان با سن حیرت‌آور ۲۰۰ هزار سال نوری به دنبال آن دیده می‌شوند. به نظر می‌رسد این اثر به این دلیل رخ داده باشد که سیاه‌چاله در حال برخورد به ابرهای گازی است و دنباله‌ای از گاز گرم را به جا می‌گذارد و محیطی دنج را برای تشکیل ستاره‌ها ایجاد می‌کند.
«پیتر ون داکوم»(Pieter van Dokkum)، پژوهشگر «دانشگاه ییل»(Yale University) گفت: ما باور داریم که در ورای این سیاه‌چاله، یک رد پا را می‌بینیم که برای ایجاد آن، گاز سرد می‌شود و می‌تواند ستاره‌ها را تشکیل دهد. بنابراین، ما به شکل‌گیری ستاره‌ای نگاه می‌کنیم که به دنبال سیاه‌چاله حرکت می‌کند. آنچه ما می‌بینیم، پیامدهای آن است. مانند رد پشت یک کشتی، ما دنباله پشت سیاه‌چاله را می‌بینیم.
این نخستین باری است که چنین پدیده‌ای دیده می‌شود و زمانی که پژوهشگران در حال بررسی تصاویر هابل بودند، آن را به طور تصادفی دیدند. ون داکوم گفت: این یک شانس است که ما به طور تصادفی با آن روبه‌رو شدیم. من در حال اسکن کردن تصویر هابل بودم که متوجه شدم ما یک خط کوچک داریم و بلافاصله فکر کردم یک پرتو کیهانی به آشکارساز دوربین برخورد کرده و یک اختلال تصویربرداری خطی ایجاد کرده است. وقتی پرتوهای کیهانی را حذف کردیم، متوجه شدیم که خط هنوز آنجاست. آن خط شبیه چیزی که قبلاً دیده بودیم نبود.
این پژوهش، در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.
منبع: ایسنا
کد خبر 652997منبع: ایمنا
کلیدواژه: سیاه چاله تلسکوپ فضایی هابل تلسکوپ فضایی ستارگان خورشید منظومه شمسی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق سیاه چاله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۷۷۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دنباله‌دارها، سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها: بازدیدکنندگان فضا
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، کاوش در گستره وسیع فضا، ما را با برخی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های آسمانی روبه‌رو می‌کند. طیف متنوعی از اجرام به دور خورشید می‌چرخند و گهگاه ما را غافلگیر می‌کنند. دنباله دارها مانند گلوله‌های برفی بزرگ یخی هستند که در فضا در حال گشت و گذار هستند. آنها وقتی به خورشید نزدیک می‌شوند دمی درخشان دارند. آنها را به عنوان مسافران کیهانی در سفر در منظومه شمسی در نظر بگیرید. از جمله مشهورترین دنباله دارهای که ممکن است نام آنها را شنیده باشید، دنباله دار هالی است. بررسی دنباله دارها جذاب است زیرا دانشی نو را از روزهای اولیه منظومه شمسی و نحوه شکل گیری آن به ما می‌دهد.
سیارک ها اجرام سنگی هستند که به دور خورشید می‌چرخند و بیشتر در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری یافت می‌شوند. آنها در اشکال و اندازه های مختلف، از سنگریزه ها گرفته تا تخته سنگ های غول پیکر وجود دارند. گاهی اوقات، سیارک ها ممکن است از مدار خود خارج شوند و به سمت زمین بیایند. هنگامی که آنها وارد جو زمین می‌شوند به شهاب سنگ تبدیل می‌شوند.
هنگامی که یک شهاب سنگ وارد جو زمین شود، در اثر اصطکاک با هوا می‌سوزد و رگه ای از نور در آسمان به نام شهاب ایجاد می‌کند. گاهی اوقات، یک شهاب سنگ از سفر آتشین خود جان سالم به در می‌برد و بر روی زمین فرود می‌آید. دانشمندان شهاب‌سنگ‌ها را بررسی می‌کنند تا درباره موادی که میلیاردها سال پیش منظومه شمسی ما را تشکیل داده‌اند بیشتر بیاموزند. همچنین گهگاه بارش‌های شهابی به وقوه می‌پیوندد. این اتفاق زمانی می‌افتد که زمین از میان دنباله‌ای از گرد و غبار و زباله‌هایی که یک دنباله‌دار بر جای گذاشته است می‌گذرد. این زباله ها در جو می‌سوزند و نمایشی دیدنی ایجاد می‌کنند. یکی از معروف ترین بارش های شهابی، بارش برساوشی است که هر سال در ماه اوت اتفاق می‌افتد.
اکنون که از دنباله‌دارها، سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها بیشتر می‌دانید، به یاد داشته باشید که هر چند وقت یک‌بار به آسمان شب نگاه کنید! چه کسی می‌داند، شاید تصادفاً چشم‌تان به این بازدیدکنندگان شگفت انگیز از فضا خورد!
انتهای پیام/
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت